Jarenlang bakte ik mijn eigen zuurdesembrood. Steeds weer met als basis een moederdeeg dat ik elke dag vertroetelde en met de grootste zorg onderhield. Met onze verhuizing ging de ‘moeder’ steeds meer achteruit, het werd steeds zuurder, ik kon het niet oppeppen en uiteindelijk gaf zij het helaas op. Vanzelfsprekend ben ik gestart met een nieuw moederdeeg. Helaas wilde het maar niet groeien. Diverse malen heb ik het geprobeerd maar het mocht niet baten. De oorzaak; te koud, te warm, niet de goede schimmels in ons nieuwe huis, wie zal het zeggen. Zuurdesembrood konden wij alleen nog maar eten als we het kochten bij de bakker.
Maar na een vrouwenzeilweekend met aan boord een gepassioneerde broodbakster van zuurdesembrood ging het toch weer kriebelen en ben ik weer aan de slag gegaan. Volg het leven van het zuurdesembrood in al zijn facetten, van de opstart tot het uiteindelijke resultaat!
Leuk! Ik ben benieuwd naar het volgende bericht. Succes.
BeantwoordenVerwijderenook ik ben benieuwd
BeantwoordenVerwijderen